သူငယ္ခ်င္းေရ....
တစ္ခ်ိန္တုန္းက တခမ္းတနားနဲ႕
မိဘအရိပ္ေအာက္မွာ...
မ်က္ရည္ဆိုတာ ေၿခာက္ခန္း
အၿပံဳးပန္းေတြနဲ႕
ငါတို႕ေပ်ာ္ခဲ႕ဖူးတယ္...............
အပူအပင္ဆိုတာမရွိ
ေမေမ႕ရဲ႕ကရုဏာအထိအေတြ႕
ေဖေဖ႕ရဲ႕ အၾကင္နာအၾကည္႕ေတြမွာ
ငါတို႕ေပ်ာ္၀င္ၿဖတ္သန္း
မေမာမပန္းပဲ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႕ၾကဖူးတယ္......
သူငယ္ခ်င္းေရ........
အဲ႕လိုအၿပံဳးပန္းေတြနဲ႕ဘ၀
ေႏြးေထြးတဲ႕အရသာ
ၾကင္နာတဲ႕အထိအေတြ႕
ငါတို႕ဘယ္ေန႕ၿပန္ေတြ႕နိုင္ပါ႕မလဲ ................
တစ္ခ်ိန္တုန္းက ငယ္ဘ၀ေတြေတြးရင္း
လြမ္းဆြတ္ တမ္းတမိတယ္......
အရြယ္ေလးမေရာက္တေရာက္
ပညာေလးမေတာက္တေခါက္နဲ႕
မိဘရင္ကိုစုံကန္
ငါတို႕အပ်ံသင္ခဲ႕ၾကရတယ္
ရင္ေငြ႕ေႏြးေႏြးရဲ႕ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ
ပညာေရးဆိုတာကို အေၾကာင္းၿပ
ငါတို႕ဘ၀ေတြ ...
မိသားစုနဲ႕ေ၀း
ေအးစက္စက္ ဘ၀အိပ္ယာထက္မွာ
တစ္နယ္ေ၀းက
ေမေမေပးတဲ႕ခြန္အားေတြနဲ႕
အသက္ဆက္ ...
မနက္မနက္ဆိုတာေတြကိုၿဖတ္သန္း
တစ္ေန႕တစ္လံ
ပုဂံဘယ္ေရြ႕မလဲ ဆိုတဲ႕စိတ္နဲ႕လွမ္းရင္း....
အၾကင္နာအၿပည္႕နဲ႕ အေမ႕အိမ္ေလးကိုလြမ္းတယ္
ေစတနာပရပြနဲ႕ ေမေမ႕လက္ရာ ခ်ိဳၿမၿမေတြကို သတိရတယ္
အၾကင္နာအလွနဲ႕ ေတာက္ပခဲ႕ဖူးတဲ႕
မိသားစုဘ၀ေလးကို ေတာင္႕တတယ္
ဆုေတာင္းခြင္႕တစ္ခုသာရခဲ႕ရင္...............
ေမေမရဲ႕.....
ၿငင္သာဖြဖြ တယုတယအနမ္းေတြနဲ႕
အခက္ခဲတိုင္းကို ေရွ႕ဆက္လွမ္းနိုင္မဲ႕
ခြန္အားေတြနဲ႕
ဘ၀ကိုဆက္သြားပါရေစ....
0 comments:
Post a Comment