ေခါင္းစဥ္မဲ႕

မင္း

"အမုန္းဋီကာ"

အၿပာေရာင္ေကာင္းကင္ကိုေနာက္ခံၿပီး
အေရာင္ေၿပာင္းတတ္တဲ႕
မရိုးသားတဲ႕ တိမ္တိုက္ေတြကို
မုန္းတယ္....

ဖုံးကြယ္မွဳေနာက္က
အမွတ္တမဲ႕က်လာတတ္တဲ႕
မေသမသပ္ အၿပံဳးခ်က္ေတြကို
မုန္းတယ္.....

နာက်င္မွဳကိုခုတံုးလုပ္ၿပီး
မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ အလြဲသံုးစားလုပ္ေနတတ္တဲ႕
ငါ႕မ်က္လံုးအစံုကိုလဲ
မုန္းတယ္....

အလိုက္ကန္းဆိုးမသိ
ထိထိမိမိနာက်င္လာတုိင္း
ဆႏၵၿပတတ္တဲ႕
ဘယ္ဘက္ရင္အံုေအာက္က
နွလံုးသားအစံုကိုလဲ
မုန္းတယ္........

ခံစားခ်က္ေတြ
စာသားအၿဖစ္ေၿပာင္းခဲ႕လာတိုင္း
လိုက္ေရးေနမိတဲ႕
ငါ႕လက္ေတြကိုလဲ
မုန္းတယ္.....

အရာရာကို နွလံုးသားနဲ႕ခံစား
အရွံဳးေတြနဲ႕ကစားၿပီး
သုညဆိုတဲ႕ဘ၀ကေန
နာလံမထူနိုင္ပဲ
အူတူတူၿဖစ္ေနတဲ႕
ငါ႕ကိုယ္ငါလဲ
မုန္းတယ္....မုန္းတယ္......

"Good Bye..F.O.R.E.V.E.R"

သာမန္ အၿပဳအမူတစ္ခုနဲ႕ လွဳပ္ရွားေစခဲ႕တဲ႕ရင္ကို
သာမန္ အၿပဳအမူတစ္ခုနဲ႕ပဲ ပုတ္ခ်သြားေစခဲ႕တယ္ ..

နာက်င္မွဳဆိုတာ ထံုေပေနၿပီ
ခံစားမွဳဆိုတာလဲ မွဳန္ေ၀ေနၿပီ

အဖန္တရာေတေနတဲ႕
ဒဏ္ရာေတြနဲ႕…
ေသခ်ာမၿမင္ရတဲ႕ နွလံုးသားကို
ခ်စ္တတ္ေအာင္သင္ေတာ႕မဲ႕အစား..
ေခ်ာင္ပဲထိုးထားလိုက္ေတာ႕မယ္…

နွလံုးသားမပါပဲ.
ခပ္မုန္းမုန္းစကားေတြထြက္ဖို႕
အနွစ္မပါစာသား
အခ်စ္မပါနွလံုးသားနဲ႕
ၿဖစ္ညွစ္ၿပီး ၿပံဳးၾကည္႕လိုက္တယ္

မပီၿပင္ေတာ႕တဲ႕ အၿပံဳးစက
ရင္တစ္ခုလံုး ဓားနဲ႕ဆြေနသလိုပါပဲ …

ေနစရာမရေတာ႕တဲ႕ အခ်စ္
ၿပင္လို႕မရေတာ႕တဲ႕ အၿဖစ္ေတြနဲ႕
နင္႕ေနတဲ႕ ဒီရင္ခြင္…
မၾကင္ခ်င္ေတာ႕တာေၾကာင္႕
နယ္နွင္ဒဏ္ေပးရင္း …

အခ်စ္တစ္ခုရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းၿခင္းက
မရွဳမလွတဲ႕အၾကည္႕ ဆိတ္ၿငိမ္မွဳအတိနဲ႕
နွဳတ္ဆက္သြားေလရဲ႕……
“Good Bye ..F.O.R.E.V.E.R”

အမည္မသိ ခ်စ္ၿခင္း....

ခ်စ္ၿခင္းေတြမုန္းၿခင္းေတြမရွိ
အဆံုးဆိုတာမသိတဲ႕ ေနရာတစ္ေနရာမွာ
ခံစားမွဳေတြအသာခ်ၿပီး
ဘ၀အေမာေတြၿဖည္ၿပခ်င္တယ္။။။
သံုးစားမရတဲ႕…
နဂိုကရခဲ႕တဲ႕ အနာတရေတြကိုလဲ
အသာတၾကည္ပဲ ၿပာခ်လို႕
လြမ္းစရာလို႕ပဲ အမွတ္ရလိုက္ခ်င္တယ္
အခ်စ္ဆိုတာ ၿပည္ဖံုး ကားခ်လို႕မရေပမဲ႕
အဆံုးသတ္မွာေတာ႕….
မုန္းခ်က္ေတြနဲ႕ ဖ်က္ပစ္လို႕ရတယ္…
ဒါေပမယ္႕ မမုန္းတတ္ေတာ႕လဲခက္သား
ဒီေတာ႕ ခ်စ္ၿခင္းမုန္းၿခင္း ကင္းမဲ႕ဇံုထဲ
ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ပစ္ထည္႕လိုက္ရံုပဲ ရွိတာေပါ႔
တကယ္ေတာ႕ …
ကိုယ္႕ဘာသာ ရွာခဲ႕တဲ႕မီးတစ္စ
ၿငိမ္းလို႕မရေအာင္ ပြားေနေတာ႕
ကိုယ္႕ဘာသာ ၾကိတ္ၿပီး ၿငိမ္းမေနခ်င္ေတာ႕ဘူး
တိတ္တိတ္ေလးပဲ အမုန္းပင္လယ္ထဲခုန္ခ်
ဒီမီးစကို သတ္ပစ္လိုက္ရေတာ႕မယ္…
မုန္းတတ္လို႕ေတာ႕မဟုတ္ဘူး….
ခ်စ္တတ္လြန္းခဲ႕လိုပါ….
လြမ္းတတ္လြန္းတဲ႕လို႕လဲမဟုတ္ဘူး
ခံစားတတ္ခဲ႕လြန္းလို႕ပါ…
ပုန္းခဲ႕ဖို႕လဲမရည္ရြယ္ခဲ႕ပါဘူး
ဒါေပမယ္႕
နင္႕အေရွ႕မွာ မ်က္ရည္မက်ခ်င္လို႕ပါ…
ခ်စ္ၿပေနလို႕ထူးမွမလာပဲ
ဒုကၡေပးေနသလိုပဲ ၿဖစ္ေနမယ္ထင္ပါရဲ႕
ဒီေတာ႕ ငါ႕ဘ၀ကို
ကိုယ္တိုင္သာ မုန္းဖို႕သင္႕ေလ်ာ္တဲ႕
ဒီအမုန္းပင္လယ္တဲ႕ထည္႕ေလွ်ာ္ ..
မသန္႕ေသးတဲ႕ စိတ္ကို
ခ်စ္ၿခင္းမုန္းၿခင္းကင္းမဲ႕ဇံုထဲ
ၿခံခတ္ထည္႕လို႕ .. လံုေအာင္ပိတ္
မ်က္စိမွိတ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းအၿဖစ္နဲ႕ပဲ
ေရွ႕ဆက္ခ်စ္္ဖို႕ ၾကိဳးစားေတာ႕မယ္….
မခ်စ္စဖူး ခ်စ္ခဲ႕ဖူးတဲ႕
ခ်စ္ရတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေရ……

ခ်စ္မိသြားတဲ႕ ... ငါ

နင္႕ကိုခ်စ္တဲ႕ အခ်စ္ေတြ

ေမတၱာေတြနဲ႕

ငါ႕ဘ၀ငါ ပံုစံခ်ထားလိုက္တာ

အခ်ိဳးက်ေနမွန္း ငါ႕ကိုငါေတာင္မသိခဲ႕ဘူး

နင္ေၿပာသမွ် ေခါင္းညွိတ္လို႕

တိတ္တိတ္ေလး ငိုခဲ႕ရတဲ႕အခ်ိန္ေတြ

မၿဖစ္နိုင္တာၾကီးကိုပဲ

ၾကိတ္ၾကိတ္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ခဲ႕ရခ်ိန္ေတြ

ၾကာလာေတာ႕ ပံုစံခြက္ထဲကငါ

ပင္ပန္းလြန္းလို႕ပါဟာ….

စိတ္ဓာတ္ေတြကက်

နွလံုးသားကလဲ ပံုစံမလွေတာ႕ဘူး …

ခံစားခ်က္ မက်တက်

ကဗ်ာလွလွေတြလဲ မသီတတ္ေတာ႕ဘူး

ခ်ည္ေနွာင္ထားတဲ႕ ၾကိဳးက တင္းလြန္းလို႕ပါ..

ေက်းဇူးၿပဳၿပီး….

နည္းနည္းေလာက္ေလွ်ာ႕ထားေပးပါ

ၾကာလာရင္ ငါ႕နွလံုးသားေတြ

လံုးပါးပါးေတာ႕မယ္ ….

ငါ႕အခ်စ္ေတြလဲ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕

စခန္းသြားရေတာ႕မယ္…..

ၿဖစ္နိုင္ရင္ …

နင္႕နဖူးေလးကို ခပ္ပါးပါးေလးနမ္းၿပီး

ငါ႕အလြမ္းေတြေၿဖခ်င္တယ္….

နင္႕ရင္ခြင္ထဲ ေမွးစက္မေနရရင္ေတာင္

ပစၥလက္ခက္ အမုန္းေတြနဲ႕ေတာ႕

ရွံုးမေနခ်င္ဘူး….

ခပ္ေ၀းေ၀းကပဲ ၿပံဳးၿပံဳးေလး

ေငးၾကည္႕ေနပါရေစ….

အရွံုးၾကီး ရွံုးမိေနတဲ႕ငါ႕အတြက္

လက္မကမ္းခ်င္ရင္ေတာင္

အၾကည္႕ေလးတစ္ခ်က္နဲ႕ေတာ႕

အသိအမွတ္ၿပဳေပးခဲ႕ပါ ….

ဒီပီတိနဲ႕ပဲ ငါၿပံဳးၾကည္႕ေနပါ႔မယ္…

နင္ ငါ႕ကို ေက်ာခိုင္းသြားတဲ႕တစ္ေန႕က်ရင္ေပါ႔….

ခံစားခ်က္မဲ႕ ကာရံ

ဦးေနွာက္မရွိတဲ႕ ငါ႕ေခါင္းထဲကို
ၿပာစေတြသာသာရွိတဲ႕
ၿခ စားေနတဲ႕ အေတြးစေတြ
ထိုးထည္႕ထားလိုက္တယ္...

ရံဖန္ရံခါ ေသာ႕ပိတ္ဖို႕ေမ႕တတ္တဲ႕
ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ထဲက ခံစားခ်က္မဲ႕ေနတဲ႕
နွလံုးသားကိုလဲ ........
စြန္႕ပစ္ၿခင္းအမွိဳက္ထုတ္ထဲမွာ

စိတ္ခ်လက္ခ် အုပ္ထားလိုက္ၿပီ....

ကဲ… ဘာတတ္နိုင္ေသးလဲ.......
ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ကိုအရည္ေဖ်ာ္ေသာက္ၿပီး
ဘ၀ကို ေမွာက္ရက္တစ္ဖံု
ေဇာက္ထိုးတစ္လွည္႕ထားၾကည္႕မယ္
အၿမင္မ်ားေၿပာင္းသြားမလားလို႕…

အဲ႕ခ်ိန္မွာ…အေဟာင္းေတြက ၿပန္က်လာတယ္
တားမရဆီးမရနဲ႕ ဦးေနွာက္ထဲက
ၿခစားေနတဲ႕ၿပာစေတြကလဲထၾကြ

ေၿပာင္းၿပန္အၿဖစ္ထားလိုက္တဲ႕ဘ၀ထဲ
အေဟာင္းေတြက အသစ္ၿပန္ၿဖစ္လို႕
၀တ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ႕ ကၿပေနလိုက္တာ
ေဇာက္ထိုးၿဖစ္ေနတဲ႕ဘ၀ေတာင္
ခံုမင္စရာအတိနဲ႕..

ဒါနဲ႕.. စဥ္းစားမိတယ္ …

ဒီဘ၀နဲ႕ ဘယ္အထိေနၾကည္႕နုိင္မွာလဲ
လူၿမင္မွာစိုးေတာ႕
ဘ၀ကို ေစာင္ၿခံဳထားရမလိုပဲ

အေတြးေတြက ပရပြနဲ႕
Upside down ၿဖစ္ေနတဲ႕ဘ၀မွာ
ဆႏၵေတြကလဲ မဟားတရားၾကီးထြားခ်င္ေနေသး....

ဒါေတြလိုက္တည္႕ရင္းပဲ
ရြဲ႕ရြဲ႕ လာေနတဲ႕ဘ၀ကို
ဒီေဇာက္ထိုးဘ၀နဲ႕ပဲ တစ္စခန္းခ်ထားခ်င္တယ္ ....

လူမသိ သူမသိပဲ
စိတ္ပ်က္ၿခင္းအတိ
ညွာတာမွဳအလ်င္းမရွိတဲ႕
ခပ္ရိရိ ေမွ်ာ္လင္႕မိၿခင္းေတြကို..
မသိတသိေလးပဲ နိဂုံးခ်ဳပ္မိေတာ႕မယ္ထင္တယ္…….

"ပုစၧာတစ္ပုဒ္အတြက္ စာမ်က္နွာတစ္ရြက္"

ၾကယ္ေတြက မလင္းတလင္းနဲ႕ ညတစ္ည
ဘာရယ္မွန္းေတာ႕မသိ
ခံစားမွဳေတြပံုခ်မိတယ္
္
အမွားအမွန္မသိတဲ႕
ရမ္းသမ္းမွန္းဆမွဳ....

ေတြေ၀ၿခင္းကင္းတဲ႕
ခပ္ၿပင္းၿပင္းနွဳတ္ဆိတ္ၿခင္းေတြ...

ဒါေတြကို စားသံုးရင္း
ငါ႕ဘ၀က မွဳန္မွိဳင္း
ထုံထိုင္းလာတယ္ထင္မိတယ္

အသက္မပါတဲ႕ပုစၧာတစ္ပုဒ္ကိုတြက္
အေၿဖကိုမထြက္ထြက္ေအာင္
ခဲဖ်က္နဲ႕အတန္တန္ဖ်က္ေနရတဲ႕ဘ၀

ဘယ္အခ်က္မွ အမွန္ထြက္မလဲဆိုတာ
ေတာင္႕တရင္း
ၾကိဳးစားပမ္းစားပဲ တြက္ခ်ေနမိတယ္

ခဲဆံေတြလဲက်ိဳး
ခဲတံလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၿပာင္းခဲ႕ရပါၿပီ.

ဒါေတာင္ လိုခ်င္တဲ႕အေၿဖမရ
ဘာမ်ားဆက္လုပ္ရပါ႔မလဲ …..

အေၿဖကိုလိုခ်င္မိေတာ႕
စာမ်က္နွာေက်ာ္ၿပီးလွန္ၾကည္႕မိတယ္

ဒါလဲထူးမၿခားနား
အားလံုးက ပုစၧာအၿပည္႕နဲ႕ခ်ည္းပါပဲလား

ထူးၿခားခ်က္က .......
တစ္ပုဒ္နဲ႕တစ္ပုဒ္မ်ားအေၿခခံထားလိုက္ေသးတယ္
မွတ္ခ်က္…….
(စာမ်က္နွာေက်ာ္လွန္ သူမ်ားအတြက္တဲ႕)

ဖတ္ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕…
ေနာင္တရမိသြားတယ္…
ရလဒ္က......

ပုစၧာအကုန္လံုးကို အစကၿပန္တြက္ရမယ္တဲ႕ဗ်ာ
တစ္ခါတစ္ေလေတာ႕လဲ ကံၾကမၼာဆိုတာၾကီးကို
နာက်ည္းမိခ်င္သား

လူဆိုတဲ႕အမ်ိဳးကလဲ ေလာဘကတက္
ေစာဒက အထပ္ထပ္နဲ႕ဆိုေတာ႕

အခ်ိန္မတန္ခင္
စာမ်က္နွာေက်ာ္လွန္မိလိုက္ပါေရာလား….

ဒီေတာ႕ အစက ၿပန္သြား
တစခန္းနားရၿပန္ေရာေပါ႔ဗ်ာ….

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္......
ကြ်န္ေတာ္ေတာ႕ ဒုတိယေၿမာက္
ပုစၧာကိုတြက္ေနတုန္းပဲ

ေဖာ္ၿမဴလာ အမ်ိဳးမ်ိဳးသံုး
သိသမွ် မွတ္သမွ်ေတြ အတံုးအရံုးအသံုးခ်လို႕
ခဲၿခစ္ရာေတြ ပရပြ မရေစဖို

ကြ်န္ေတာ႕စာမ်က္နွာေလးလွေအာင္
အစြမ္းကုန္ ၿခယ္္သ,ရ ဦးမယ္…

အေမ႕အိမ္သို႕..တမ္းခ်င္း

သူငယ္ခ်င္းေရ....
တစ္ခ်ိန္တုန္းက တခမ္းတနားနဲ႕
မိဘအရိပ္ေအာက္မွာ...
မ်က္ရည္ဆိုတာ ေၿခာက္ခန္း
အၿပံဳးပန္းေတြနဲ႕
ငါတို႕ေပ်ာ္ခဲ႕ဖူးတယ္...............

အပူအပင္ဆိုတာမရွိ
ေမေမ႕ရဲ႕ကရုဏာအထိအေတြ႕
ေဖေဖ႕ရဲ႕ အၾကင္နာအၾကည္႕ေတြမွာ
ငါတို႕ေပ်ာ္၀င္ၿဖတ္သန္း
မေမာမပန္းပဲ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႕ၾကဖူးတယ္......

သူငယ္ခ်င္းေရ........
အဲ႕လိုအၿပံဳးပန္းေတြနဲ႕ဘ၀
ေႏြးေထြးတဲ႕အရသာ
ၾကင္နာတဲ႕အထိအေတြ႕
ငါတို႕ဘယ္ေန႕ၿပန္ေတြ႕နိုင္ပါ႕မလဲ ................

တစ္ခ်ိန္တုန္းက ငယ္ဘ၀ေတြေတြးရင္း
လြမ္းဆြတ္ တမ္းတမိတယ္......

အရြယ္ေလးမေရာက္တေရာက္
ပညာေလးမေတာက္တေခါက္နဲ႕
မိဘရင္ကိုစုံကန္
ငါတို႕အပ်ံသင္ခဲ႕ၾကရတယ္

ရင္ေငြ႕ေႏြးေႏြးရဲ႕ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ
ပညာေရးဆိုတာကို အေၾကာင္းၿပ
ငါတို႕ဘ၀ေတြ ...
မိသားစုနဲ႕ေ၀း
ေအးစက္စက္ ဘ၀အိပ္ယာထက္မွာ
တစ္နယ္ေ၀းက
ေမေမေပးတဲ႕ခြန္အားေတြနဲ႕
အသက္ဆက္ ...
မနက္မနက္ဆိုတာေတြကိုၿဖတ္သန္း
တစ္ေန႕တစ္လံ
ပုဂံဘယ္ေရြ႕မလဲ ဆိုတဲ႕စိတ္နဲ႕လွမ္းရင္း....

အၾကင္နာအၿပည္႕နဲ႕ အေမ႕အိမ္ေလးကိုလြမ္းတယ္
ေစတနာပရပြနဲ႕ ေမေမ႕လက္ရာ ခ်ိဳၿမၿမေတြကို သတိရတယ္
အၾကင္နာအလွနဲ႕ ေတာက္ပခဲ႕ဖူးတဲ႕
မိသားစုဘ၀ေလးကို ေတာင္႕တတယ္

ဆုေတာင္းခြင္႕တစ္ခုသာရခဲ႕ရင္...............
ေမေမရဲ႕.....
ၿငင္သာဖြဖြ တယုတယအနမ္းေတြနဲ႕
အခက္ခဲတိုင္းကို ေရွ႕ဆက္လွမ္းနိုင္မဲ႕
ခြန္အားေတြနဲ႕
ဘ၀ကိုဆက္သြားပါရေစ....

ခ်စ္ၿခင္းနဲ႕ စစ္ခင္းၿခင္း

ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း သတိရမွဳေတြ ေဘးအသာခ်
အထာမက်တဲ႕ ေယာင္ခ်ာခ်ာအေတြးတစ္စနဲ႕
ဟိုအရင္ လွဳပ္ရြရြ အလြမ္းေတြက
မ်က္လႊာအသာခ်လို႕
ပ်င္းရိမွဳနဲ႕ ဆႏၵၿပေနေလရဲ႕........
တစ္ေထာင္႕တစ္ညထက္သာတဲ႕
လူတကာရဲ႕မွတ္ခ်က္ေတြကလဲ
ေသသပ္မွဳကင္းကင္းနဲ႕ပဲ
ငါ႕ခံစားခ်က္ကိုတက္နင္းလာၾကတယ္

ဒါေတြကိုဂရုစိုက္လို႕...
ငါလူမိုက္ၿဖစ္သြားမွာေပါ႔
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ........
ငါ႕အေတြးနဲ႕ငါေတာ႕
ေမွးစက္လို႕ေကာင္းေနတုန္းပဲ ......
ဘယ္သူေတြဘာေၿပာေၿပာေပါ႔
ငါ႕အတြက္ေတာ႕...
ခ်စ္ၿခင္းဆိုတာ အၿပစ္ကင္းတယ္
ရွင္းရွင္းေလးနဲ႕လဲ ပူၿပင္းေစတယ္
အရက္ၿပင္းတစ္ခြက္လို ...
ေသာက္ရင္းနဲ႕လဲ ေမွာက္တတ္ေသးတယ္...
ေနွာက္ယွက္ၿခင္းကင္းတဲ႕
ငါ႕ခံစားမွဳေလွ်ာက္လမ္းက်ဥ္းထဲက
တင္းခံေနတဲ႕ မပီ၀ိုး၀ါးစကားေတြကို
ပစ္ခ် ၿပဳတ္က်ေစတတ္တဲ႕
နွလံုးသားရဲ႕ ေလာက္ေလးခြတစ္လက္
တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ႕လည္း.....
ခပ္သြက္သြက္နဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲက
စည္းခ်က္ေတြကို ပုတ္ခတ္ၿပတတ္ေသးတယ္
လစ္လ်ဴရွဳမိရင္လဲ
မူၿပီးေကာက္ ဆူၿပီးေဆာင္႕ခ်င္ေသးတာ
ေဖ်ာက္ပစ္ဖို႕လဲ လက္သည္မေပၚပဲမရ
ေရာ္....ခက္လွခ်ည္ရဲ႕....
နွလံုးသားတံခါးကိုေဆာင္႕ကန္
အၾကံအသစ္အသစ္ေတြနဲ႕ ၀င္ေနတဲ႕ ဒီ "အခ်စ္"
ငါဘယ္လိုသတ္ပစ္ရပါ႕မလဲ
ဒါကိုပဲတစ္ေန႕တစ္ေန႕စဥ္းစားရင္း
ငါ႕နွလံုးသားလဲ လံုးပါးပါးလာၿပီ.......

အေတြးမ်ားရဲ႕နိဒါန္း(သို႕) ဘ၀တစ္ခုရဲ႕နိဂုံး

အေတြးပ်ပ်နဲ႕ နိဒါန္းစ
ခ်ီတက္လာခဲ႕တဲ႕ ဘ၀တစ္ခုမွာ

ေလာကဓံရဲ႕အနာတရ

ရွံဳးနိမ္႕မွဳ ေအာင္ၿမင္မွဳေတြနဲ႕ ပကာသန

ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ ၀မ္းနည္းမွဳေတြရဲ႕ အမွတ္တရ

ရင္႕က်က္မွဳစီးေၾကာင္းထဲက
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟနဲ႕ မာနေတြ

ၿပည္႕နွက္ၿခင္းအတိနဲ႕
အခြံသာရွိတဲ႕ ၿဖစ္တည္မွဳေတြ

ရုပ္နာမ္ေတြရဲ႕ ခြဲၿခားမွဳေအာက္က
အတၱဟိတနဲ႕ပရဟိတ
ကြာၿခားခ်က္ေတြ

ဒါေတြကိုနားလည္ဖို႕အားတင္း
ေၿခဖ်က္ဖို႕ၾကိဳးစားရင္းက

ရခဲ႕တဲ႕ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႕
ကဗ်ည္းတင္ဖို႕ေတာင္ အခ်ိန္မရ
မေရရာလွတဲ႕ဘ၀ကို
ပန္းကုံးစြပ္ဖို႕
ကိုယ္႕ဘ၀ကိုယ္ ပု၀ါစနဲ႕
ကန္႕လန္႕ကာအရင္ခ်ရမယ္တဲ႕ဗ်ာ.....

ေလာကဓံရဲ႕လွဳပ္ခါခ်က္ကို
ပု၀ါစေတြကေရာ ဘယ္ေလာက္ခံနိုင္က်မွာလဲ
ဲ
အခ်ိန္တန္အိမ္ၿပန္လမ္းက်မွ
ေလာကဓံရဲ႕ ရိုက္ခ်က္နဲ႕
စုတ္ၿပတ္ေနတဲ႕ရင္ကိုခင္း
နာက်င္မွဳကိုခပ္ၿပင္းၿပင္း ရွိဳက္သြင္းၿပီး
အေၿခမလွတဲ႕ အသံုးေတာ္ခံဘ၀နဲ႕
ပ်က္သုဥ္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာ
ေၾကာက္မိပါရဲ႕.....