အတိတ္ေတြကို သတ္ၾကတယ္။
ငါတို႕ဟာ အိပ္မက္ေတြမက္ရင္း
ေဆးစက္ေတြနဲ႕ ပံုရိပ္ေယာင္တစ္ခ်ိဳ႕ကို
ထုဆစ္ၾကတယ္။
ငါတို႕ဟာ ငါတို႕ပါ
အေမွာင္ထဲမွာ ေလွ်ာက္ရင္း
ေကာင္းကင္ကိုဟားတိုက္ …
ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ရယ္ေမာၾကတယ္။
ငါတို႕ဟာ ငါတို႕ပါ
ေၿမၿပင္ကိုေခါင္းအံုး ..
ဒုကၡဆိုတဲ႕ေကာင္ကို
ေန႕စဥ္အသံုးအနွဳန္းေတြထဲပစ္ခ် ..
ငါတို႕ဟာ ငါတို႕အၿဖစ္နဲ႕
ရိုးသားစြာရွင္သန္ၾကတယ္။
ငါတို႕ဟာ ငါတို႕ပါ
ငါစြဲ ေတြဖုန္ထတဲ႕
ဒီအရပ္မွာ
တစ္ကိုယ္ရည္စာလြတ္ရံုေလး
ေခါင္ခိုက္ေအာင္
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေမွာင္ၾကတယ္။
ဒီတစ္ရက္
အသက္ရွဴ၀ဖို႕အတြက္
ဘာရိကၡာလိုအပ္မလဲ ..
ဆာေလာင္ၿခင္း အသိဥာဏ္ဟာ
မွားယြင္းစြာ နိုးထၿပီးတဲ႕ သကာလ
ငါတို႕ဟာ
မီးအိမ္တို႕ရာဇ၀င္မွာ
မလင္းနိုင္ေအာင္ ထြန္းညွိခံခဲ႕ရၿပီ။
ငါတို႕ဟာ ငါတို႕ပါ
အိမ္ေ၀းၾကယ္ေတြကို
နံရံမွာခ်ိတ္
ကဗ်ာ အပိုင္းအစေတြနဲ႕
တိတ္တိတ္ေလးေၾကကြဲၾကတယ္။
ဒီေၿခနွစ္ဖ၀ါးစာ ေနရာ
ဒါ ငါတို႕ပိုင္နယ္ေၿမပါလို႕
သတ္မွတ္မယ္ …..
ဘယ္သူ ကန္႕ကြက္ခ်င္ၾကလဲ???
လြတ္လပ္စြာ အသက္ရွဴခြင္႕ရတဲ႕တစ္ေန႕
အဲ႕ဒီ တစ္ေန႕က်
မင္းရယ္ ငါရယ္ …
ဒီအတိတ္ေတြထဲမွာ
ခပ္ဆိတ္ဆိတ္ေလး ရယ္ေမာလိုက္ၾကရေအာင္။
စူးရွအိမ္ (23/2/2012) Monday 08:33pm
0 comments:
Post a Comment